غم هجران تو دارد به دل آن بلبل محزون
به قفس گشته گرفتار و کند نغمه سرایی

شمع جمع همگان گشتی و با ما ننشستی
من که پروانه صفت سوخته ام ، پس تو کجایی؟!

خواب رفتم که مگر وصل تو درخواب ببینم
نشده قسمت من در همه شب غیر جدایی

تو که این گونه مجازات کنی کاش بدانی
که ندارم به جز از عشق گناهی و خطایی

تو که بخشنده ی زیبایی شعرو کلماتی
به خدا ملک دلم را تو امیری تو خدایی !

"پیمان علوی"